Hup, al die studenten de kroeg in!

Dat de koffiehuizen in Wenen - inclusief de Sachertorte en de warmgebeitste interieurelementen - behoren tot het Unesco Wereld Erfgoed, was nieuws voor mij. Wandelend over de beurs Ecobuild in Londen stuitte ik op een plattegrond met alle pubs in het centrum van Londen: misschien wel het laatste dat ik verwachte. Maar met deze nieuwe informatie -   gepresenteerd door een vriendelijk glimlachende student van Kingston University - werd het me snel duidelijk. Vrijwel alle vierhonderd studenten van de faculteit Architecture, Landscape & Interior Design zijn ingezet bij het zogenoemde 'verticale' onderzoeksproject naar de architectonische, culturele en maatschappelijke waarden van de Public Houses in Londen. En daar is haast bij, want er verdwijnen gemiddeld 66 kroegen per dag, zo is geteld. De redding moet komen van dit onderzoek, waarmee een beschermde status bij Unesco zal worden aangevraagd.

Maar wat een wereld-opdracht voor die studenten. In het kader van je studie de kroeg in! Het wordt door deze studenten overigens zeer serieus genomen. Niet alleen is er die prachtige kaart met alle klassieke pubs, ook zijn de eerste studies naar typologieën en materialen al klaar. Daarbij een niet te missen inventarisatie van tapijt- en behangpatronen (die overigens zeer vernuftig is ingezet bij de marketing van het plan: de visitekaartjes en foldertjes). Maar in het kader van 'wat goed is, blijft lang behouden' (Ecobuild gaat daar toch ook over, nietwaar?) smaakten ook de getoonde plattegronden en gevelportretten naar meer. Over enkele weken moet het rapport klaar zijn: ik hoop op een integrale ontsluiting via het internet. Wellicht via www.kingston.ac.uk ?
Foto: fragment tapijt The Rose and Crown, pub in Londen

---

Het bracht me aan het denken over een vergelijkbare opgave voor Nederlandse studenten. Een inventarisatie van het archetype panne(n)koekenboerderij? Die rood-wit geblokte patroontjes zullen best leuk staan op visitekaartjes. Maar is het wel een Unesco-waardig onderwerp? Ik denk dat onze pannenkoekencultuur het bij lange na niet haalt bij de pubs of koffiehuizen. De Nederlandse coffeeshop? Dat zou nog wel eens wat kunnen zijn. Maar of Unesco zo blij is met de bescherming van huizen voor het gebruik van kruidentabak is maar de vraag. Dezelfde vraag moeten de Engelse studenten zich natuurlijk ook even afvragen (hoe zit het met drank en Sachertorte?).  
Foto: Pannenkoekenboerderij Hey!, Amersfoort

---

Nee, eigenlijk is het beste voorbeeld dat in me opkwam,  dat van het archetypische Chinees-Indische restaurant in Nederland. Formica tafeltjes en kalenders met draken aan de wand. Bamboe gordijnen gecombineerd met een linoleum vloer. Porseleinen vazen met handgeschilderde katten en achterin de zaak een rood omrand afhaal-luikje. Hollandse bakstenen gevels met grote, felgekleurde (rood, geel, groen) plastic belettering: Chin.ind.rest. Gevolgd door 'Gouden Leeuw',  'Chinese Muur' of 'King Duck'. En dan een verbeelding daarvan geplakt op het grote raam aan straatzijde. Met een gouden randje, natuurlijk. Dat lijkt me wel een cultuurhistorisch onderzoek waard. Of een onderzoek naar een complete restyling, dat kan ook.
Foto: Chin.Ind.Rest. New Garden, Rosmalen

---

In Londen hebben ze ooit geprobeerd om een nieuwe draai te geven aan het fenomeen 'Indisch restaurant' (het Engelse equivalent van onze Chin.ind.rest.). Het restaurant Soho Spice was eind vorige eeuw het hipste en architectonisch, grafisch, culinair meest samenhangende horecaconcept dat ik in tijden had gezien. Een ontwerp van Fitch. Het eten was ook fantastisch. Helaas is Soho Spice inmiddels weer ter ziele. De liefhebber van de Indische keuken zit weer achter een gevel met gouden letters en een tafel met hoogpolig tapijt. Kennelijk was Soho Spice allemaal iets te vooruitstrevend. Of misschien moet er eerst een beschermde status komen voor het oude, voordat we durven te wennen aan het nieuwe.
Foto: Soho Spice, Londen

---