Dit blog is op 15 oktober 2019 gepubliceerd door Metadecor, www.metadecor.nl/blog
0 Comments
Van die dagen dat je werk meer lijkt op een ontdekkingsreis door de wondere wereld van architectuur en bouwen: informatie ophalen voor een reportage over The George. Het interview met Liesbeth van der Pol van Dok architecten over de kracht van de eerste schets en het opbouwen van een gevel als haute couture was al heel bijzonder. Toen op de bouwplaats de mock-ups (en glanzende stenen van Wienerberger AG) gevonden, waarover Paul Spaargaren van BAM Wonen me vervolgens de details kon vertellen. The George is nu nog een bouwput aan de Zuidas. Publicatie komt snel, nu alvast wat zonnige kiekjes!
Om in de sferen van glazuur en ornament te blijven, heb ik de tentoonstelling Glans & Geluk (fantastische titel!) bezocht in het Gemeentemuseum Den Haag - over kunst en ornamentiek uit de wereld van de Islam. Ja, dat is smullen en met één bezoek nog niet genoeg. En zo inspirerend, dat ik me heb ingeschreven voor de gelijknamige collegereeks aan de Leiden University College The Hague die in oktober begint. Heb nu al zin in het huiswerk.
![]() Gisteren was de uitreiking van het boek 'De verbindende kracht van aluminium' van Reynaers Aluminium over twintig jaar Projectprijs, waaraan ik een bijdrage mocht leveren in de vorm van trendverhalen (over particuliere woningbouw en transformatie) en een interview (met Liesbeth van der Pol en Marlies Rohmer over scholenbouw). Het boek is een mooi document geworden dat overzicht geeft en kijkt naar de toekomst, maar vooral een prachtige ontwikkeling laat zien van de Nederlandse architectuur in 20 jaar. Locatie: Fenixloods/Fenixlofts, waar we een rondleiding kregen door Mei architects and planners (de bouwlift was niet aan mij besteed, maar ook op de begane grond is het project nu al indrukwekkend). Mijn korte route en het verzoek "Liever geen foto's op de bouwplaats” resulteerden in een wijde blik op nog meer opportunities voor mooie bouwprojecten en een voorzichtige voorspelling voor een kleurentrend voor volgend jaar: grijstinten en neon. Met dank aan de mannen van Heijmans van wie ik zeer charmante stappers maatje 42 kon lenen. P.S. vergeet niet in te zenden voor de Reynaers Project Prijs 2019 - de inzendtermijn sluit binnenkort. En dan duurt het niet lang of ik mag de jury wederom voorzitten - altijd een spannende dag met veel moois.
Nog een glanzend project met geglazuurde bakstenen van Wienerberger Panningen: Zuidblok in Amsterdam. Veel interessante informatie tijdens het interview met Alexander Pols van Kollhoff&Pols architecten - over Berlijnse binnenhoven, dillatatieloze vlakken en gezande voegen. Vink Bouw realiseerde het project. Publicatie na de zomer door Wienerberger!
De zomer van 2019 gaf natuurlijk hét weer om een studie te maken van geglazuurde stenen voor Wienerberger: producten uit hun steenfabriek Panningen. Hier wat kiekjes van het Elseviergebouw in Amsterdam, oorspronkelijk uit de studio van Dudok, recent gerenoveerd onder leiding van Knevel Architecten door Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen. Leuk interview met Benjamin Robichon, nazomerse publicatie!
Publicaties maken voor architecten is misschien wel het leukste dat er is. Publicaties maken met architecten is minstens zo leuk, maar wel een stuk uitdagender. Alle stramienen kunnen overboord, de koers is wat grillig, de wind waait mee en soms tegen, het einddoel ligt vast maar kan onderweg van gedaante veranderen. En de woelige baren zijn altijd daar. Piraeus is een plaats in Griekenland. Waar – terwijl ik dit schrijf – een hittegolf het dagelijks leven verstoort. In Nederland viel deze zomer (met bijna tropische temperaturen) in juni samen met de productie van Post Piraeus, een publicatie in samenwerking met elf architecten. De redactie zat wekenlang op een bloedwarm eilandje, dat drie weken voor de deadline de naam ‘Post Piraeus’ kreeg. Het gebouw Piraeus, dat werkelijk de aanleiding is geweest voor deze publicatie, was op een druilerige ochtend begin mei het toneel voor de fotosessie van de auteurs-architecten en fotograaf Maarten Kools. Daar waar het gebouw in de verhalen van de architecten een hoofdrol speelt, was het nu decor. Het ging even niet om context, volume, compositie, constructie, materiaal en detail. Nu speelden licht, verhoudingen, kleuren en timing een belangrijke rol. Met een lach en veel energie. Die hebben we geprobeerd vast te houden en te vertalen naar de uitgave Post Piraeus. Emotie meenemen Het prachtige haakje waaraan alle artikelen in Post Piraeus zijn gehangen, is het referentiewerk van Hans Kollhoff. Hierover praten en schrijven betekent dat er emotie bij mag komen. En als die emotie eenmaal in een verhaal zit, dan gaat het niet meer weg. De fascinatie voor het werk en de ontwerpmethodiek van Kollhoff bracht deze groep auteurs-architecten samen en is ook de rode lijn door de publicatie. Voor de één betekent het puzzelen op de gevelcompositie of de plattegronden, voor de ander is het juist de stedenbouwkundige samenhang. Weer een ander ziet een boodschap in reeksen zwart-wit dia’s van een onafgemaakt Berlijn en dan is er opeens een vrolijke vaas – een object dat bijna menselijke eigenschappen wordt toegedicht. In de publicatie Post Piraeus krijgen al deze invalshoeken een plaats, een uitleg en een vervolg in het eigen werk van de betrokken architecten. Zoiets kan je als redactie niet bedenken: dit komt uit het hart van de architectuur. Samen maken
De initiatiefnemers voor de publicatie waren ook ambassadeurs richting potentiële partners-sponsoren voor de uitgave. En dat bracht (behalve een positief resultaat en daarmee haalbaarheid van de publicatie) weer een heel nieuwe verhalenstroom op gang. Veel van de sponsoren kozen ervoor om in Post Piraeus een verhaal te vertellen over hun samenwerking met deze (en andere) architecten. Hieruit blijkt een uitdagende wisselwerking, een relatie van geven en nemen en samen gaan voor het beste - en mooiste - resultaat. Hier op de redactie Customer Media (waar we dit soort producties binnen Vakmedianet maken) was het soms wel even zuchten en steunen. Want streven naar perfectie betekent heel veel correctieronden. Puntjes op de i, lijntjes op 0,25 punt. En dan nog een keer lezen en weer wat ongemakkelijkheden vinden, de boel weer aanpassen. Dat alles in twee talen, want elk woord ook in het Engels. Maar nu het uit onze handen is en de drukker aan de slag, is het achterover leunen en terugkijken op een bijzonder project. Waarvan we inmiddels hopen dat er meer zullen komen! Caroline Kruit Uitgever Customer Media Vakmedianet BouwCommunities Eerste publicatie op 4 juli 2017 als blog op de website dearchitect.nl |
Caroline..denkt veel na over architectuur, bouwtechniek, media, jurken en Formule 1. En soms schrijft ze daar iets over. Archives
October 2019
Categories |